Η ακράτεια εμφανίζεται πολύ πιο συχνά από όσο φανταζόμαστε και σε συντριπτικό ποσοστό  στις γυναίκες, αποτελεί όμως μία αντιμετωπίσιμη κατάσταση.

Xαρακτηρίζεται από την απώλεια ποσότητας ούρων χωρίς πρόθεση. Πολλές φορές, η ακράτεια στις γυναίκες μπορεί να αναδειχθεί σε πρόβλημα με τεράστιες κοινωνικές προεκτάσεις.

Τα άτομα που βιώνουν το συγκεκριμένο πρόβλημα πολύ συχνά ντρέπονται να ρωτήσουν και να απευθυνθούν σε κάποιον ειδικό. Μελέτη που δημοσιεύθηκε το 2010 για το συγκεκριμένο θέμα, έδειξε πως το 25-45% των γυναικών αντιμετωπίζουν πρόβλημα ακράτειας.

Η εγκυμοσύνη, η γέννηση ενός παιδιού αλλά και η εμμηνόπαυση θεωρούνται παράγοντες που ενισχύουν τις πιθανότητες μιας γυναίκας να εμφανίσει ακράτεια. Τόσο η αδυναμία, όσο και η υπερδραστηριότητα των μυών της κύστης μπορεί να συμβάλουν στην εμφάνισή της, όπως και μία ενδεχόμενη βλάβη του νευρικού συστήματος.

Έχουν παρατηρηθεί διαφορετικοί τύποι ακράτειας, όπως η ακράτεια από στρες, η επιτακτική ακράτεια, η υπερδραστήρια ουροδόχος κύστη, η λειτουργική ακράτεια, η ακράτεια υπερχείλισης, η μικτή ακράτεια και η παροδική ακράτεια.

Οι γυναίκες που πάσχουν από ακράτεια μπορούν να εμφανίσουν:

• Διαρροή μικρών ποσοτήτων ούρων κατά τη διάρκεια της σωματικής κίνησης (βήχας, φτέρνισμα, άσκηση). Είναι η λεγόμενη ακράτεια από προσπάθεια.
• Διαρροή μεγάλων ποσοτήτων ούρων σε απροσδόκητη στιγμή και κατά τη διάρκεια του ύπνου.
• Υπερδραστήρια κύστη, συχνουρία με επείγοντα χαρακτήρα, με ή χωρίς επιτακτική ακράτεια.
• Λειτουργική άκαιρη ούρηση, λόγω σωματικής αναπηρίας, εξωτερικών εμπόδιων ή προβλημάτων στη νόηση ή στην επικοινωνία που εμποδίζει ένα άτομο να ουρήσει φυσιολογικά.
• Υπερχείλιση: Απροσδόκητη διαρροή μικρών ποσοτήτων ούρων, λόγω πλήρους κύστης.
• Μικτή ακράτεια, η οποία συνήθως συνδυάζεται με άγχος.
• Παροδική διαρροή, που εμφανίζεται προσωρινά, εξαιτίας μιας κατάστασης που θα περάσει (μόλυνση, λήψη ενός νέου φαρμάκου, κρυολόγημα που συνοδεύεται από βήχα).

Το πρώτο βήμα που θα πρέπει να ακολουθήσει μια γυναίκα με ακράτεια είναι να επισκεφθεί έναν ειδικό ουρολόγο, προκειμένου να αντιμετωπίσει σωστά την κατάσταση.

Η διάγνωση της ακράτειας ούρων στις γυναίκες περιλαμβάνει συνήθως φυσική εξέταση, ένα υπερηχογράφημα, ουροδυναμικές δοκιμές, συμπεριλαμβανομένης της κυστεοπύησης, ανάλυση ούρων και ένα τεστ κοπώσεως. Ο γιατρός θα λάβει επίσης υπόψη το ιατρικό ιστορικό της γυναίκας και μπορεί να συστήσει στην ασθενή να καταγράψει σε ένα ημερολόγιο πόσο συχνά επισκέπτεται την τουαλέτα.

H θεραπεία της ακράτειας στις γυναίκες περιλαμβάνει συμπεριφοριστική ή φαρμακευτική αντιμετώπιση όπως: εκπαίδευση της κύστης και ασκήσεις Kegel, βιοανάδραση κ.λπ., καθώς και φαρμακευτική αγωγή, σπανιότερα χειρουργική επέμβαση, καθετηριασμό ή συνδυασμό αυτών των θεραπειών.

Η συνέχιση της έρευνας πάνω στους τρόπους αντιμετώπισης της γυναικείας ακράτειας είναι βέβαιο πως θα δώσει νέες θεραπευτικές επιλογές για τη συγκεκριμένη κατάσταση.