Η καλοήθης υπερπλασία του προστάτη είναι μια από τις πιο συχνές παθήσεις που εμφανίζουν οι άνδρες μέσης ηλικίας και άνω. Η διόγκωση του προστάτη εμφανίζεται λόγω της ηλικίας. Περίπου το 1/5 των ασθενών με συμπτωματική νόσο θα αντιμετωπιστούν τελικά χειρουργικά. Οι υπόλοιποι θα έχουν σταδιακή επιδείνωση των συμπτωμάτων που απαιτούν θεραπεία (φαρμακευτική αγωγή ή χειρουργική επέμβαση).

Μία από τις συχνότερες επιπλοκές της αύξησης του μεγέθους του προστάτη είναι ο κίνδυνος της ξαφνικής αδυναμίας της ούρησης. Ο διογκωμένος προστάτης φράζει την ουρήθρα με αποτέλεσμα ο ασθενής να έχει:

• • μείωση της ακτίνας και του όγκου των ούρων
  • διακοπτόμενη ούρηση, παρατεταμένη ούρηση
  • δυσκολία έναρξης της ούρησης
  • αίσθημα ότι η ουροδόχος κύστη δεν αδειάζει
  • επιτακτική ακράτεια
  • αιματουρία ή ουρολοίμωξη
  • πόνο στο κάτω μέρος της πλάτης, τη λεκάνη και το άνω μέρος των μηρών

Αν συμβεί αυτό απαιτείται επείγουσα νοσηλεία και συχνά χειρουργική αντιμετώπιση.

Τα συμπτώματα της καλοήθους υπερπλασίας του προστάτη είναι πολύ ενοχλητικά και έχουν πολύ σημαντικό αντίκτυπο στην ποιότητα ζωής του ασθενούς.

Οι άνδρες που την εμφανίζουν είναι επίσης πολύ επιρρεπείς στη στυτική δυσλειτουργία και σε διαταραχές της εκσπερμάτισης. Δεν είναι όμως μόνο η ηλικία που ευθύνεται για την υπερπλασία του προστάτη. Κάποιες φορές, η αιτία είναι ορμονική (η ανδρική ορμόνη τεστοστερόνη).

Η υπερπλασία του προστάτη χαρακτηρίζεται ως μια βραδέως εξελισσόμενη πάθηση.

Η διάγνωσή της απαιτεί σειρά εξετάσεων.

Εκτός από τη λήψη ιστορικού, είναι απαραίτητη η δακτυλική εξέταση του προστάτη, η ανάλυση ούρων και η μέτρηση του PSA στο αίμα. Ανάλογα με την περίπτωση, μπορεί να χρειαστεί να γίνουν και πιο ειδικές εξετάσεις, όπως μέτρηση της ροής των ούρων, μέτρηση του υπολείμματος των ούρων ή υπερηχογραφήματα.

Η φαρμακευτική αγωγή μπορεί να δώσει προσωρινή λύση στην υπερπλασία του προστάτη, καθώς μπορεί να μειώσει τον όγκο του αδένα και να περιορίσει τη δυσκολία της ούρησης. Για κάποιους ασθενείς ωστόσο, το χειρουργείο είναι μονόδρομος. Αυτό συμβαίνει όταν η κατάσταση επιδεινώνεται κι ο ασθενής εμφανίζει κατακράτηση ούρων, αιματουρία, πέτρα στην ουροδόχο κύστη ή ταλαιπωρείται από ουρολοιμώξεις που επιμένουν.

Στο χειρουργείο, η αφαίρεση του αδένα γίνεται μέσω της ουρήθρας, χωρίς τομές. Η ανοιχτή προστατεκτομή συστήνεται όταν ο προστάτης έχει διογκωθεί πάρα πολύ ή συνυπάρχουν και άλλες ανωμαλίες στην περιοχή.

Οι τεχνικές που συστήνονται σήμερα, όπως τα προστατικά stents, η ηλεκτροεξάχνωση,η ενδοσκοπική εκτομή με laser, η ενδοσκοπική εκτομή διά βελόνης ή με μικροκύματα, είναι ελάχιστα επεμβατικές, σχεδόν αναίμακτες, απαιτούν ελάχιστο χρόνο παραμονής στο νοσοκομείο, έχουν γρήγορη ανάρρωση και πολύ καλά λειτουργικά αποτελέσματα.