Οι όρχεις μετακινούνται στη σωστή θέση, συνήθως κατά τους πρώτους έξι μήνες ζωής. Αν αυτό δεν συμβεί, η χειρουργική αντιμετώπιση είναι απαραίτητη γιατί η παραμονή τους σε περιβάλλον με υψηλότερη θερμοκρασία απ’ ότι στο όσχεο, μπορεί να βλάψει την κανονική τους ανάπτυξη, να προκαλέσει πρόβλημα στην παραγωγή των σπερματοζωαρίων και να οδηγήσει σε στειρότητα. Οι όρχεις που βρίσκονται μέσα στην κοιλιά παρουσιάζουν μεγαλύτερο κίνδυνο. Ο συχνότερος όγκος που εμφανίζεται μετά την εφηβεία, είναι το σεμίνωμα. Σε σχέση με τους όρχεις που βρίσκονται στη φυσιολογική τους θέση είναι πιθανότερο να παρουσιάσουν συστροφή ή να υποστούν τραυματισμό.

Πέρα από τα προβλήματα στην υγεία, η κρυψορχία προκαλεί και ψυχολογικά προβλήματα που σχετίζονται με την αυτοπεποίθηση του αγοριού, το οποίο διαπιστώνει ότι το όσχεο του είναι άδειο ή δεν είναι συμμετρικό γιατί μπορεί να απουσιάζει ο ένας από τους δύο όρχεις. Αν ο όρχις δεν εντοπίζεται από το γιατρό με την ψηλάφηση, γίνεται εξέταση με υπερήχους. Μπορεί να μην υπάρχει καθόλου, λόγω ανωμαλιών κατά την εμβρυακή ζωή ή να είναι «ανασπώμενοι» δηλαδή να ανεβοκατεβαίνουν και να μην είναι σταθεροποιημένοι, οπότε ο γιατρός θα αποφανθεί αν πρόκειται για πραγματική κρυψορχία και αν επιβάλλεται θεραπεία.