Ο καρκίνος του προστάτη αποτελεί τη δεύτερη μετά τον καρκίνο του πνεύμονα, αιτία θανάτου από νεοπλασματική νόσο. Με καθοριστικό παράγοντα την έγκαιρη διάγνωσή του, η  επιστήμη προσφέρει πλέον αποθεραπεία χωρίς να επηρεαστεί η  σεξουαλική λειτουργία του ασθενούς. Ας δούμε τι δεν ισχύει…

Προβλήματα με τον προστάτη αντιμετωπίζουν μόνο άνδρες μεγάλης ηλικίας. ΔΕΝ ΙΣΧΥΕΙ.

Αν και το 65% των ανδρών με καρκίνο του προστάτη  είναι άνω των 65, η προκαρκινική περίοδος είναι μακρά. Επιπρόσθετα, η  προστατίτιδα είναι συχνότερη μεταξύ 35-50 ετών: το ίδιο ηλιακό κοινό μπορεί να εμφανίσει και καλοήθη υπερτροφία του προστάτη. Οι άνδρες άνω των 50 ετών πρέπει να εξετάζουν κάθε χρόνο το PSA τους.

Δεν έχω οικογενειακό ιστορικό άρα δεν κινδυνεύω. ΔΕΝ ΙΣΧΥΕΙ.

Αν και το οικογενειακό ιστορικό διπλασιάζει τις πιθανότητες, ένας στους έξι άνδρες θα διαγνωστεί κατά τη ζωή του με καρκίνο του προστάτη. Ο κίνδυνος αυξάνεται  αν ο καρκίνος διαγνώστηκε σε συγγενικό πρόσωπο κάτω των 55 ετών ή αν προσβλήθηκαν τρία ή περισσότερα μέλη της οικογένειας.

Δεν έχω κανένα σύμπτωμα, άρα δε χρειάζεται να κάνω εξετάσεις. ΔΕΝ ΙΣΧΥΕΙ.

Ο καρκίνος του προστάτη στα πρώτα στάδια είναι ασυμπτωματικός. Μόνο σε προχωρημένα στάδια εμφανίζονται διαταραχές της ούρησης ή  συμπτώματα που οφείλονται σε μεταστάσεις (π.χ οστικός πόνος). Το PSA είναι πλέον εξέταση ρουτίνας. Σε συνδυασμό με τη δακτυλική εξέταση, το διορθικό υπερηχογράφημα και τη βιοψία προστάτη βοηθά  στη σταδιοποίηση της νόσου αλλά και στη λήψη σωστών θεραπευτικών αποφάσεων.

Η δακτυλική εξέταση δεν είναι απαραίτητη. ΔΕΝ ΙΣΧΥΕΙ.

Η δακτυλική εξέταση είναι απαραίτητη αλλά δεν αρκεί: πρέπει να συνδυαστεί και με άλλα διαγνωστικά μέσα. Παίζει ρόλο και η ικανότητα του ουρολόγου να αντιληφθεί ότι υπάρχει  πρόβλημα. Με την δακτυλική εξέταση διαγιγνώσκονται περίπου το 15%  καρκίνων  του προστάτη με “φυσιολογική” τιμή PSA.  Η δακτυλική εξέταση δίνει πολύτιμες πληροφορίες για τον προστάτη αλλά και για το στάδιο του καρκίνου (μέγεθος προστάτη, επέκταση καρκίνου, διήθηση του εντέρου από τον καρκίνο κ.α ).

Αν δεν έχεις ενεργή σεξουαλική ζωή κινδυνεύεις από καρκίνο του προστάτη. ΔΕΝ ΙΣΧΥΕΙ.

Αν και οι συχνές εκσπερματίσεις μειώνουν τον κίνδυνο εκδήλωσης της νόσου αυτό δε σημαίνει ότι σε διαφορετική περίπτωση θα εμφανίσεις καρκίνο! Επιπρόσθετα, ο προστάτης μέσω των ούρων ή της σεξουαλικής δραστηριότητας, εκτίθεται σε λοιμογόνους παράγοντες οι οποίοι αυξάνουν τις πιθανότητες εμφάνισης καρκίνου του προστάτη, ιδιαίτερα αν ο άνδρας  έχει ερωτικές επαφές χωρίς να λαμβάνει τις απαραίτητες προφυλάξεις.

Δεν παίζουν ρόλο βάρος, διατροφή και άσκηση. ΔΕΝ ΙΣΧΥΕΙ.

Η παχυσαρκία και κυρίως η συσσώρευση λίπους στην κοιλιά διπλασιάζουν τον κίνδυνο εμφάνισης της νόσου. Επιπρόσθετα, η διατροφή με ζωικά και κορεσμένα λιπαρά, γλυκά και τηγανητά λειτουργεί επιβαρυντικά.  Αλκοόλ και αλάτι πρέπει να καταναλώνονται το ελάχιστο δυνατό. Αντίθετα, η  Μεσογειακή διατροφή λειτουργεί ευεργετικά: φρούτα, λαχανικά, όσπρια, ψάρια, δημητριακά ολικής άλεσης, ελαιόλαδο και ξηροί καρποί προφυλάσσουν τον οργανισμό. Και η σωματική άσκηση λειτουργεί θετικά.

Οι προστατίτιδες δεν σχετίζονται με τον καρκίνο του προστάτη. ΔΕΝ ΙΣΧΥΕΙ.

H φλεγμονή του προστάτη παίζει σοβαρό ρόλο στην ανάπτυξη καρκίνου.

Έχω καλοήθη υπερτροφία του προστάτη άρα θα νοσήσω από  καρκίνο του προστάτη. ΔΕΝ ΙΣΧΥΕΙ.

Δεν υπάρχουν επιστημονικά δεδομένα που να τεκμηριώνουν αυτήν την αντίληψη. Η υπερτροφία του προστάτη δηλαδή η διόγκωση του είναι καλοήθης και σχετίζεται με  την τεστοστερόνη. Με την πάροδο του χρόνου εμφανίζεται σχεδόν σε όλους τους άνδρες.

Έχω αυξημένο PSA, άρα έχω καρκίνο του προστάτη. ΔΕΝ ΙΣΧΥΕΙ.

Η τιμή μπορεί να είναι αυξημένη είτε εξαιτίας καλοήθους υπερπλασίας του προστάτη είτε λόγω προστατίτιδας. Αυξάνεται ελάχιστα και κατά την εκσπερμάτιση, την ποδηλασία ή κατά την δακτυλική εξέταση του προστάτη.  Σεξ και ποδηλασία απαγορεύονται δύο 24ωρα πριν οι άνδρες υποβληθούν σε PSA.

Αν αφαιρέσω τον προστάτη θα είμαι σεξουαλικά ανίκανος. ΔΕΝ ΙΣΧΥΕΙ.

Εξαρτάται από το είδος της εγχείρησης, αν ο ασθενής είχε προβλήματα στύσης πριν την χειρουργική επέμβαση, την εμπειρία του χειρουργού αλλά και  τον οργανισμό του ασθενή. Ο ουρολόγος συχνά μπορεί ν’ αντιμετωπίσει με αποτελεσματικότητα, περιπτώσεις μετεγχειρητικής στυτικής δυσλειτουργίας.