Ο καρκίνος στους όρχεις είναι ο συχνότερα εμφανιζόμενος τύπος καρκίνου στα αγόρια και στους νέους άνδρες 15-34 ετών. Αποτελεί την τρίτη κατά σειρά αιτία θανάτου σε αυτές τις ηλικίες. Είναι αδιανόητο η ντροπή ή η αναβλητικότητα να καθυστερούν τη διάγνωση του, καθώς αν εντοπιστεί εγκαίρως, μπορεί να θεραπευθεί!
Ο καρκίνος στους όρχεις εμφανίζεται συχνότερα στους Σκανδιναβούς και σπανιότατα στους έγχρωμους. Ο ασθενής που θα εμφανίσει καρκίνο στον έναν όρχι έχει 500 φορές περισσότερες πιθανότητες, σε σχέση με το γενικό πληθυσμό, να αναπτύξει καρκίνο και στον άλλο όρχι. Ωστόσο, σπανιότατα νοσούν ταυτόχρονα και οι δύο όρχεις.
Για την εμφάνιση της συγκεκριμένης νεοπλασίας, έχουν ενοχοποιηθεί κατά καιρούς η χορήγηση οιστρογόνων στη μητέρα κατά τη διάρκεια της κύησης, τραύματα, επανειλημμένες λοιμώξεις κ.α Ωστόσο το μόνο βέβαιο είναι ότι η κρυψορχία αυξάνει στον άνδρα την πιθανότητα να νοσήσει κατά 40 έως 70 φορές, ακόμα κι αν χειρουργικά μετακινήσουμε και καθηλώσουμε τον όρχι στην κανονική του θέση. Σε κάθε περίπτωση η επέμβαση είναι επιβεβλημένη , διότι μόνο με τους όρχεις στη θέση τους, είναι δυνατός ο τακτικός τους έλεγχος.
Τι να προσέχω;
Η αυτοεξέταση των όρχεων είναι απαραίτητη και γίνεται σε έναν όρχι κάθε φορά. Ο άνδρας τον κρατά το ανάμεσα σε αντίχειρα (στην κορυφή), μέσο δάκτυλο και δείκτη (στη βάση). Αν ψηλαφίσει κάποια σκληρία στο όσχεο (δηλ. στο σάκο που περιέχει τους όρχεις), ακόμη και αν δεν δημιουργεί πόνο ή άλλες ενοχλήσεις, αν αισθανθεί πόνο στην περιοχή αυτή, αν κάτι έχει αλλάξει από την προηγούμενη ψηλάφηση των όρχεων, πρέπει να απευθυνθεί το συντομότερο στον ουρολόγο για περαιτέρω εξετάσεις.
Μπορεί τα ευρήματα να αφορούν κάποια απλή κύστη ή φλεγμονή, ή κήλη, ωστόσο πρέπει να το διακριβωθεί εγκαίρως, τί ακριβώς συμβαίνει. Κι αυτό γιατί στην περίπτωση του «κακού σεναρίου», υπάρχει δυνατότητα πλήρους ίασης, όσο ο όγκος είναι ακόμη εντοπισμένος στον όρχι. Δυστυχώς, οι άνδρες καθυστερούν πάνω από έξι μήνες για να πάνε στο γιατρό από τη μέρα που θα ψηλαφήσουν κάτι ύποπτο και αυτό λειτουργεί επιβαρυντικά στη θεραπευτική συνθήκη. Σημαντικό ρόλο στη διάγνωση- εκτός από την κλινική εξέταση- διαδραματίζουν εργαστηριακές εξετάσεις, όπως η μέτρηση ειδικών ορμονών (β-χοριακή γοναδοτροπίνη, α-φετοπρωτεΐνη, LDH) οι οποίες είναι χαρακτηριστικά υψηλές σε ορισμένους τύπους καρκίνου αλλά και εξέταση όπως το υπερηχογράφημα οσχέου. Το πρώτο βήμα για τη διάγνωση, είναι η εκτομή του όρχεως και η ιστολογική του εξέταση.
Ο όρχις πρέπει να αφαιρεθεί;
Η αφαίρεση του όρχεως είναι απαραίτητη. Η θεραπεία αποφασίζεται ανάλογα με τον τύπο του όγκου και την ύπαρξη ή μη μεταστάσεων. Στις συμπληρωματικές θεραπείες περιλαμβάνονται η ακτινοθεραπεία, η χημειοθεραπεία και η χειρουργική εκτομή των λεμφαδένων που έχουν προσβληθεί. Η επιβίωση στις περισσότερες περιπτώσεις ξεπερνά το 90%. Βέβαια, ο ασθενής θα πρέπει για κάποια χρόνια να πραγματοποιεί ανά τακτά χρονικά διαστήματα εξετάσεις ελέγχου.
Βέβαια, η ορχεκτομή, η χειρουργική δηλαδή αφαίρεση του όρχι, είναι επέμβαση με κάποιες ιδιαιτερότητες. Αν και είναι μια επέμβαση που διαρκεί λιγότερο από μία ώρα και την επόμενη ημέρα ο ασθενής επιστρέφει σπίτι του, χωρίς ιδιαίτερα ενοχλήματα, υπάρχουν ψυχογενείς προεκτάσεις.
Είναι πολύ σκληρό για έναν νέο άνδρα να ανακαλύψει ξαφνικά ότι πάσχει από καρκίνο ενώ ψυχολογικές επιπτώσεις έχει και η αφαίρεση του ενός όρχι, όργανο που είναι συνδεδεμένο με τον ανδρισμό, τη σεξουαλική λειτουργία, την παραγωγή σπέρματος και την αναπαραγωγική ικανότητα. Ωστόσο με έναν όρχι και μόνο, οι παραπάνω λειτουργίες δεν επηρεάζονται, καθώς εξακολουθεί να υφίσταται η παραγωγή «ανδρικών» ορμονών (τεστοστερόνης) και σπέρματος. Καλό είναι πάντως, οι ασθενείς, πριν το χειρουργείο να δώσουν υλικό τους για φύλαξη, σε κάποια τράπεζα σπέρματος, ώστε να είναι διασφαλισμένοι για την περίπτωση που συμπληρωματικές θεραπείες όπως η ακτινοθεραπεία ή η χημειοθεραπεία προκαλέσουν κάποιες διαταραχές. Τέλος, μπορούν να τοποθετηθούν στην περιοχή της ορχεκτομής ειδικά ενθέματα, που είναι ασφαλέστατα και δίνουν τέλειο αισθητικό αποτέλεσμα.