Όπως και οι απλές ουρολοιμώξεις, η πυελονεφρίτιδα προσβάλλει συχνότερα τις γυναίκες. Και αν δεν αντιμετωπισθεί έγκαιρα, μπορεί να καταστεί επικίνδυνη. Τί την προκαλεί; Πώς μπορούμε να προφυλαχθούμε;

Ο μόνος τρόπος για να προφυλαχθούμε από την πυελονεφρίτιδα είναι να μην εκδηλώσουμε ουρολοίμωξη ή αν εκδηλώσουμε, να την αντιμετωπίσουμε άμεσα. Πρόκειται για μία από τις επιπλοκές της ουρολοίμωξης, προκαλείται όταν η λοίμωξη επεκταθεί από την ουρήθρα και την ουροδόχο κύστη- το κατώτερο ουροποιητικό- στους ουρητήρες και στα νεφρά, δηλαδή στο ανώτερο ουροποιητικό . Τότε, κάνει την εμφάνισή της η οξεία πυελονεφρίτιδα, η οποία ελλοχεύει κινδύνους  γιατί μπορεί μέσω του αίματος να επεκταθεί  και να προκαλέσει στον σηψαιμία. Αν όμως εντοπισθεί εγκαίρως, είναι ιάσιμη, με την κατάλληλη αγωγή.

Ύποπτα συμπτώματα

Τα συμπτώματα της οξείας πυελονεφρίτιδας, αρχικά δεν διαφέρουν από αυτά  της απλής ουρολοίμωξης, με βασικότερα τη συχνουρία και τη δυσουρία. Αν όμως η μόλυνση επεκταθεί στο νεφρό, ο ασθενής πονά στην περιοχή των νεφρών, έχει πυρετό με ρίγη, αισθάνεται αδυναμία ενώ έχει τάσεις ναυτίας και κάνει εμετούς. Αν είναι ηλικιωμένος, πιθανά να εκδηλώσει και συμπτώματα σύγχυσης. Συχνά, εμφανίζεται αίμα στα ούρα- τα οποία είναι θολά  και δύσοσμα – ενώ ο ασθενής πονά όταν ουρεί.

Αν και συνήθως τα ίδια μικρόβια προκαλούν την πυελονεφρίτιδα και τις απλές ουρολοιμώξεις, υπάρχει και η περίπτωση που άλλα μικρόβια, αποικήσουν από το δέρμα μέσω του αίματος τον νεφρό. Στις ομάδες υψηλού κινδύνου να εκδηλώσουν πυελονεφρίτιδα ανήκουν οι ασθενείς με καλοήθη υπερπλασία του προστάτη, λιθίαση του ουροποιητικού ή κάποια μάζα στην κοιλιά και στην πύελο αλλά και οι ασθενείς με σακχαρώδη διαβήτη, οι οποίοι είναι επιρρεπείς στις λοιμώξεις.

Η διάγνωση της οξείας  πυελονεφρίτιδας επιτυγχάνεται με γενική αίματος (για να βεβαιωθεί ο θεράπων ιατρός ότι δεν επεκτάθηκε η λοίμωξη στο αίμα) αλλά και καλλιέργεια ούρων (για να εντοπισθεί το μικρόβιο που προκάλεσε τη λοίμωξη). Για να αποκλεισθεί το ενδεχόμενο ύπαρξης λίθων ή αποστήματος στο ουροποιητικό, ο γιατρός συστήνει είτε υπερηχοτομογράφημα νεφρών- μία σύγχρονη και απόλυτα ασφαλή απεικονιστική μέθοδο – είτε αξονική τομογραφία, με την οποία σκιαγραφείται η κατάσταση με μεγαλύτερη ακρίβεια.  Οι  γυναίκες, θα πρέπει να διασφαλίσουν μέσω ειδικών εξετάσεων ότι δεν πρόκειται για φλεγμονώδη νόσο της πυέλου.

Υπάρχει θεραπεία;

Η πυελονεφρίτιδα συνήθως αντιμετωπίζεται με τη χορήγηση αντιβιοτικών, περίπου για δύο εβδομάδες. Αν υπάρχει κάποια πέτρα στον ουρητήρα, ο ουρολόγος οφείλει να την αφαιρέσει για να αποκαταστήσει την ομαλή αποχέτευση των ούρων από το νεφρό. Η αντιμετώπιση της πυελονεφρίτιδας είναι δυσκολότερη αν ο ασθενής είναι ανοσοκατασταλμένος ή σακχαροδιαβητικός, γιατί μπορεί η εξέλιξη της νόσου να απαιτήσει υποστήριξη σε μονάδα εντατικής θεραπείας. Με την ολοκλήρωση της θεραπείας, παρακολουθείται η κατάσταση του ασθενή, τουλάχιστον για δύο μήνες, με γενικές εξετάσεις ούρων και καλλιέργειες.

Χρόνια πυελονεφρίτιδα

Η πυελονεφρίτιδα καθίσταται χρόνια όταν οι επαναλαμβανόμενες λοιμώξεις, προοδευτικά προκαλούν βλάβες στα νεφρά, ακόμη και νεφρική ανεπάρκεια. Για να εκδηλωθεί συνήθως συνυπάρχουν στα νεφρά συγγενείς ανωμαλίες και εμφανίζεται από την παιδική ηλικία. Αντιμετωπίζεται με τη χορήγηση ειδικών αντιβιοτικών για χρονικό διάστημα από τρεις μήνες έως έναν χρόνο. Αν το νεφρό είναι ατροφικό ή με πύον και πέτρες, μπορεί να απαιτηθεί η αφαίρεσή του χειρουργικά.